หลายคนที่อยากจะเขียน แต่ก็ลงมือไม่ได้สักที หลายคนมีทั้งพรสวรรค์ และความสามารถที่ซ่อนอยู่ในตัว แต่มีสิ่งหนึ่งที่สะกัดกั้นเราเอาไว้ไม่ให้เราได้ทำสิ่งที่อยากทำสักที มันคอยสะกดเราอยู่ นั่นก็คือ "ความกลัว"
"ความกลัว" ฟังดูเป็นปมใหญ่ แต่แท้จริงแล้ว ความกลัวถูกสร้างขึ้นมาเป็นส่วนหนึ่งของกลใจในจิตใจมนุษย์ เพื่อเป็นสิ่งปกป้องเรา ให้เรารู้ระวังตัวไม่ประมาทเกินไปเท่านั้น
และเป็นเรื่องปกติ ที่ความกลัวเป็นตัวทำให้เราขาดความมั่นใจ ไม่แน่ใจ กังวล ความกลัวลักษณะนี้มีอยู่เป็นปกติ ขจัดได้โดยการวิ่งชน หรือแกล้งเป็นลืมมัน มองไม่เห็นมันซะ เสมือนมันไม่มีตัวตน
ถ้าคุณเคยมองผ่านใครสักคนด้วยเหม็นขี้หน้า ไม่อยากเสวนา และไม่เคยทักทายเขาเลยในทุกเช้า ที่โรงเรียน มหาวิทยาลัย หรือที่ทำงาน ทั้งที่เรารู้ว่า เขาคนนั้น คนที่เราเกลียดขี้หน้าอยู่ใกล้แค่ไหน
เราก็แค่ปฏิบัติกับ "ความกลัว" ของเราแบบนั้น
และนี่คือเหตุผลของความกลัว
"ฉันไม่มีความรู้เรื่องที่จะเขียน"
ถึงแม้ว่าเราจะไม่มีความชำนาญ หรือมีความรู้ไม่ลึกมาก แต่เราสามารถค้นคว้าได้ แหล่งเรียนรู้มีอยู่มากมาย โดยเฉพาะทุกวันนี้ห้องสมุดดี ๆ ที่มีหนังสือหลากหลายครบครัน อยู่บนจอสี่เหลี่ยมที่บ้าน ที่เราสามารถพกพาไปได้ทุกที่ แน่นอน "โลกอินเตอร์เน็ต" เราค้นหาความรู้ในนั้น และคนอ่านของเราก็อยู่ในนั้นด้้วยนะ
"ฉันไม่มีเวลา"
งานเขียนนั้นเป็นงานที่ลงทุนด้านทุนทรัพย์ต่ำ แต่ให้คุณค่าสูง งานเขียนของคุณอาจจะช่วยใครบางคนได้ ช่วยคนมากมายได้ และสร้างรายได้ให้ตัวคุณเอง งานเขียนอย่าให้เวลามากำหนดเรา ให้เราเป็นฝ่ายกำหนดมัน
งานเขียนสามารถเขียนได้ทุกที่ และเมื่อคุณเขียนไม่เสร็จ คุณสามารถหยุดและรอเวลาที่พร้อมจะสานต่อเมื่อไหร่ก็ได้ เขียนครั้งละสิบเรื่องพร้อมกันก็ได้ หนังสือเล่มหนึ่ง ๆ ไม่ได้เสร็จในวันเดียวอย่างที่เราไปซื้อมาหรอกนะคะ มันใช้เวลา ดังนั้นเขียนสะสมได้เรื่อย ๆค่ะ ลงมือเลย!
"ความรู้ไม่มากพอ ฉันเรียนไม่สูง จะเขียนให้ใครเขาเชื่อ"
ไม่มีคนทั้งหมดที่ไหนจะมาเชื่อเราทุกคน เราไม่ได้เขียนให้คนทั้งหมดบนโลกนี้อ่าน เราเขียนให้คนที่อยากรู้ ให้คนที่เขารู้น้อยกว่าเราอ่าน อย่ากังวลว่าใครจะมาตำหนิงานของเราว่าไม่ดี ไม่เก่ง เขียนเหมือนเด็กประถม ถึงเราจะเขียนเหมือนเด็กประถม นั้นเพราะเราเขียนใให้อนุบาลอ่านได้
อย่าให้ความกลัว ความกังวลใจในคนอื่นจะมีผลต่อเรา แกล้งลืมคำพูดเหล่านั้นซะ อย่าให้คำพูดใครมาสะกัดกั้นความคิดเรา โดยเฉพาะคำพูดจากความคิดของเราเอง..
"ฉันไม่มีความรู้เรื่องที่จะเขียน" - เราค้นคว้าเพิ่มเติมได้
"ฉันไม่มีเวลา" - เขียนสะสมได้ นึกออกค่อยมาเขียนต่อ
"ความรู้ไม่มากพอ ฉันเรียนไม่สูง จะเขียนให้ใครเขาเชื่อ" - เราเขียนให้คนอ่อนกว่าเราอ่าน
ตัดปมความกลัวเหล่านี้ออกไแล้วลงมือเขียน..ลองดูจ้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ใช้คำสุภาพนะคะ